روتر

مسیریاب، رهیاب یا رُوتِر (به انگلیسی: Router) دستگاهی از تجهیزات شبکۀ رایانه‌ای است که بسته‌های داده (Data Packets) را در یک شبکه برای رسیدن به مقصدشان، هدایت می‌کند. مسیریابی در لایهٔ سوم مدل مرجع OSI (لایهٔ شبکه) رخ می‌دهد. مسیریاب جهت اتصال دو یا چند شبکه محلی به هم یا اتصال چندین خط شبکه بزرگ به هم مورد استفاده قرار می‌گیرند. مسیریاب می‌تواند انواع مختلف شبکه را به هم وصل کند. یک مسیریاب، یک سیستم‌عامل اختصاصی (مانند IOS از سیسکو یا JUNOS از ژونیپر نتوکرز و …)، حافظه فلش، NVRAM، RAM و یک یا دو پردازشگر دارد. در حقیقت می توان گفت روترها در شبکه نقش Geteway را دارند و به همین دلیل packet ها برای انتقال از یک شبکه به شبکه دیگر باید از روتر یا Geteway شبکه عبور کنند و اینجاست که اهمیت عمل مسیر یابی مشخص می شود. البته قابل ذکر است که روترها با گذشت زمان پیشرفت کرده و امکانات امنیتی زیادی به آنها اضافه شده است.
هنگامی که چند مسیریاب در شبکه‌ها استفاده می‌شوند، با استفاده از یک پروتکل مسیریابی پویا اطلاعاتی دربارهٔ آدرس مقصد تبادل کند همچنین در شبکه‌های به هم پیوسته بین هر دو سیستم یک جدول مسیریابی از مسیرهای ترجیحی می‌سازد.
مسیریاب می‌تواند رابط‌هایی برای انواع اتصالات فیزیکی شبکه داشته باشد،مانند کابل‌های مسی، فیبر نوری یا انتقال بی سیم. سیستم عامل آن می‌تواند استانداردهای پروتکل‌های ارتباطی مختلف شبکه را نیز پشتیبانی کند. هر رابط شبکه توسط نرم افزارهای مخصوص برای فعال‌سازی بسته‌های داده استفاده می‌شود .به این منظور که بسته‌های داده بتوانند از یک پروتکل انتقالی سیستم به سیستم دیگر منتقل شوند.
مسیریاب ها همچنین می‌توانند به عنوان متصل‌کنندهٔ یک یا چند گروه از دستگاه‌های کامپیوتری نیز استفاده شوند.به این گروه‌های منطقی کامپیوتری زیر شبکه میگوییم که هر کدام پیشوند شبکه‌ای متفاوتی دارند. پیشوندهای شبکه ثبت شده در جدول مسیریابی لزوما به صورت مستقیم اتصالات فیزیکی رابط‌ها را نمایش نمی دهند.
یک مسیریاب دو لایه ی عملیاتی دارد:
• لایه کنترلی: مسیریاب یک جدول مسیریابی دارد که هر لیست نشان می‌دهد بستهٔ داده از کدام مسیر و همچنین از طریق کدام رابط فیزیکی باید فرستاده شود.
• لایه انتقالی: مسیریاب بسته‌های داده را بین رابط‌های وروری و خروجی هدایت می‌کند. این کار باعث می‌شود که بسته‌ها به شبکه‌ای هدایت شوند که با نوع اطلاعات داخل آن‌ها متناسب است. برای این کار از داده‌های ذخیره شده در جدول‌های مسیریابی لایهٔ کنترلی استفاده می‌شود.

منبع: ویکی پدیا